چرا ما همیشه از سهم دیگران کم میگذاریم ؟ و هیچ وقت حاضر نیستیم به خاطر دیگران کمی از حق خود کوتاه بیاییم ؟ 

به عنوان مثال سر همین برنامه ریزی برای جشن نیمه شعبان این را بخوبی میتوان احساس کرد .

همونطور که خودتون میدونید مسئول برگزاری جشن های اعیاد شعبانیه گفته که ما امسال به خاطر کمبود برق از ریسه های برق کمتری استفاده میکنیم .

چی شد ! دیوار کوتاه تر از اهل بیت گیر نیاوردید ؟ این همه در طول سال من و شما و دیگران هر کدام روزانه حداقل 100 وات اضافه تر از نیازمان برق مصرف میکنیم . این را اصلا لحاظ نمیکنیم اما وقتی موقع جشن و سرور و ابراز شادی نمادین برای امام زمان و تو دهنی زدن به بهاییان میرسد همه فریاد وابرقاه ! وا ایراناه ! سر میدهند ! واقعا که ما مردم عجیبی هستیم  .

البته این رویه دیگر از بس مشاهده شده دیگر برای تبدیل به یک قاعده شده .

چند سال قبل ما در یک مدرسه شبانه روزی بودیم و برای تفریح و اینکه درس را بهتر بفهمیم شبها که دیگر درس ها را خوانده بودیم میرفتیم میدان امام اصفهان و گل گوچیک بازی میکردیم و جالب اینکه همه بچه درسخوانهای کلاس مثل آقای کامران و آقای هادیان با ما می آمدند فوتبال و جالبتر اینکه دقیقا بچه هایی نمی آمدند فوتبال که جزء درس نخوانترین ها بودند و ادعایشان این بود که ما میخواهیم درس بخوانیم و نمیتوانیم با شما بیاییم یعنی دقیقا همان موقع درس خواندشان میگرفت .

در صورتی که هم ما میدانستیم و هم خودشان که عمرا اینها توی این یه ساعت درس نمیخوانند .

اما خوب شیطونه دیگه بعضی وقتها از این کلک ها هم به ما میزنه . 

 نوشته شده توسط تحلیل بی عینک در دوشنبه 87/5/21 و ساعت 11:15 صبح | نظرات دیگران()